Anekdoten von Jan Thiel - auf fb gefunden - geposted von Ben Loijen

  • Anekdote Jan Thiel

    Die Hummel cilinders waren eigenlijk gemaakt voor Egbert Streuer! Egbert liet mij een keer een cilinder zien die voor hem gemaakt was en ik heb toen gezegd hoe het volgens mij beter kon. Hans Hummel heeft dit toen gemaakt. Nieto gaf mij 2 van die cilinders met de vraag of ik er wat 'aan kon doen' Ik heb dit toen gedaan op een avond dat de vrachtwagen met de motoren al op weg was naar de Salzburgring, het was geloof ik 1983. Die cilinders heb ik toen gewoon ...netjes afgewerkt en op de flowbank zo goed mogelijk de uitlaatflow gelijk aan elkaar gemaakt, al met al misschien 3 uur werk. Toen ik op de Salzburgring aankwam heb ik die cilinders aan Nieto's monteur gegeven en die heeft ze op de yamaha gemonteerd. Daarna bleek deze Yamaha de snelste 250 te zijn, Nieto vermaakte zich er in de training mee om de anderen op het rechte stuk op te wachten en ze dan weer voorbij te rijden, het was heel grappig! Daarna wilden heel veel rijders die cilinders ook hebben en ik heb wel eens gehoord dat Hummel er meer dan 1000 van verkocht heeft. Streuer is er later wereldkampioen mee geworden en Sarron blijkbaar ook. Hummel was een goede modelmaker en hij heeft heel veel cilinders gemaakt, maar deze was zijn meest succesvolle denk ik! Zelf ben ik er nooit een cent wijzer van geworden!

    See More

    Anecdote Jan Thiel


    Those Hummel cylinders were actually made for Egbert Streuer! Egbert once showed me a cylinder that was made for him, and then I told him how I could do better. Hans Hummel made this then. Nieto gave me 2 of those cylinders asking if I could do some "about it" I did this then one night the truck with the engines was already on its way to the salzburgring, it was I believe 1983. I just finished those cylinders neatly and on the flowbank, as best I could, make the uitlaatflow equal to each other, with maybe 3 hours of work. When I arrived at the salzburgring, I gave those cylinders to nieto's mechanic, and they mounted them on the yamaha. After that, this yamaha turned out to be the fastest 250, nieto amused himself in training to wait the others on the straight piece and then drive them over again, it was very funny! After that, a lot of riders wanted those cylinders, and I've heard that hummel sold over 1000 of them. Streuer became world champion later, and apparently Tyrone. Hummel was a good modelmaker and he made a lot of cylinders, but this one was his most successful I think! I've never gotten a penny out of it myself!

  • Anekdote Jan Thiel

    1974: naar Piovaticci.

    Eind 1972 of begin 1973 werd ik gebeld door Jan Huberts, hij was in Amsterdam, samen met Giancarlo Morbidelli en Angel Nieto. Hij vroeg me of ik zin had om in Italie te gaan werken. Op mijn vraag of dit een aanbod was voor het Jamathi team of voor mij alleen was het antwoord: voor jou alleen. Ik heb toen zonder veel nadenken nee gezegd, ik wilde de anderen niet in de steek laten. Maar eind 1973 ging Theo bij ons weg, en de samenwerking met Jan Bruins ging in 1974 niet naar onze zin, geen 'chemie' zoals ze tegenwoordig zeggen! Toen heb ik zelf een brief naar Morbidelli geschreven met de vraag of het aanbod nog geldig was. Het antwoord was nee, hij had net Jorg Moller aangenomen. Maar een week later kreeg ik een brief van Egidio Piovaticci met de vraag of we eventueel voor hem wilden werken We hebben toen tijdens de training in Assen met Lazzarini gesproken en we zijn overeen gekomen dat we in augustus een bezoek aan Pesaro zouden brengen. Piovaticci was zeer geinteresseerd en we tekenden een contract waarbij we ook een complete Jamathi met reserve blok aan hem verkochten. We kregen allebei een salaris van 1600 gulden per maand plus een gemeubileerde flat, terwiijl we in Nederland nog nooit meer dan 120 gulden in de week hadden verdiend en daarvan de kosten van Jamathi betaalden. Een hele vooruitgang dus! Dat hadden we natuurlijk jaren eerder moeten doen! In oktober gingen we naar Pesaro. Er was een proefbank maar verder niet veel. We zeiden dat we een draaibank en freesbank moesten hebben, een paar weken later hadden we alles wat we nodig hadden. De Jamathi werd in Piovaticci kleuren gespoten en we gingen testen, vlakbij, in Misano. Lazzarini reed maar één ronde: hij kon niet goed bij het stuur! We hebben toen het frame iets aan moeten passen zodat hij verder naar voren kon zitten. Toen we daarna weer gingen testen evenaarde hij meteen het ronderecord! Doordat hij meer naar voren zat kon hij ook lager zitten, we besloten toen meteen een nieuw, lager frame te maken, speciaal voor de heel kleine Lazzarini. Het leven in Pesaro was heel aangenaam, en ik kon me ook voor het eerst van mijn leven een auto permitteren van meer dan 250 gulden! We moesten natuurlijk Italiaans leren, we begonnen met wat motoronderdelen op tafel te zetten, de Italianen zetten er dan de naam in het Itaiaans bij, wij in het Nederlands, en zo begrepen we elkaar steeds beter. Na een paar weken viel me op dat Piovaticci er altijd één dag in de week ongeschoren bij liep. Toen ik aan Lazzarini vroeg waarom zei deze dat op die dag zijn vriend, de kapper, gesloten was en hij zich niet door iemand anders liet scheren! Er was ook een heel goed restaurant vlak bij de haven en je kon al van verre zien of Piovaticci daar was, dan stond zijn auto, een dure Mercedes, daar voor de deur met de deuren open, het licht aan en de contactsleutel er in! De eerste race was op 19 maart, een feestdag, op het circuit van Modena. We hadden de snelste trainingstijd, op weg naar Pesaro werd er daarom al een feest gehouden in een wegrestaurant, ongeveer 25 personen! Toen we de volgende dag wonnen werd er in Pesaro een feest gehouden voor zo'n 40 personen. Het leek wel of we in de hemel waren beland! In de stad hingen in elke bar Motorsportfoto's, geen voetballers, motorsport was No.1! De samenwerking met Lazzarini en zijn monteur Angelo was heel goed, we gingen ook privé veel met elkaar om, zo heb ik wijn leren drinken en olijven en rauwe tuinbonen leren eten, ook gingen we vaak samen naar een bowling. In de werkplaats stond onder de werkbank een hele grote fles wijn, iedere ochtend om een uur of 10 kwam er iemand uit de fabriek bij ons binnen en dan werd er wijn gedronken, allemaal uit hetzelfde glas, en ik heb ze dat glas nooit zien wassen! Het was echt een paradijs op aarde, maar helaas, in october was het geld op en moesten we ander werk zoeken. Het was het mooiste jaar van mijn leven!

    Anecdote Jan Thiel

    1974: to piovaticci.

    At the end of 1972 or early 1973 I was called by Jan Huberts, he was in Amsterdam, along with giancarlo morbidelli and angel nieto. He asked me if I wanted to work in Italy. To my question whether this was an offer for the jamathi team or for me alone was the answer: for you alone. At that time, I said no. I did not want to abandon the others. But at the end of 1973, Theo left us, and the collaboration with Jan Bruins did not go to our sentence in 1974, no 'Chemistry' as they say these days! Then I wrote a letter to morbidelli myself asking whether the offer was still valid. The answer was no, he just hired jorg moller. But a week later I received a letter from egidio piovaticci with the question of whether we wanted to work for him, we spoke at the training in assen with lazzarini and we agreed that we would visit pesaro in August. Piovaticci was very interested and we signed a contract where we also sold a complete jamathi with reserve block to him. We both received a salary of 1600 guilders per month plus a furnished flat, in the Netherlands we had never earned more than 120 guilders in the week and paid the cost of jamathi. So much progress! Of course we should have done that years ago! In October, we went to pesaro. There was a test bench, but not much else. We said we should have a lathe and radial, a few weeks later we had everything we needed. The Jamathi was sprayed in piovaticci colors and we went to test, nearby, at misano. Lazzarini only drove one round: He didn't get well at the wheel! We had to take care of the frame so he could move forward. When we went to test again, he immediately matched the progress! Because he was more forward, he could also be lower, we decided to make a new, lower frame immediately, especially for the very small lazzarini. Life in pesaro was very pleasant, and I could also afford a car of over 250 guilders for the first time in my life! Of course, we had to learn Italian, we started to put some engine parts on the table, the Italians put the name in the itaiaans, we in Dutch, and so we understood each other better. After a couple of weeks, I noticed that there was always one day in the week unshaven. When I asked lazzarini why did he say that on that day his friend, the barber, was closed and he didn't let anyone else shave it! There was also a very good restaurant near the port and you could see from far away if piovaticci was there, then his car, an expensive Mercedes, was there in front of the door with the doors open, the light on and the ignition key in it! The first race was on March 19, a holiday, on the circuit of Modena. We had the fastest practice, on the way to pesaro there was therefore a party held at a roadhouse, about 25 people! When we won the next day, a party was held in pesaro for about 40 people. It was like we were in heaven! In the city hung in every bar motorsportfoto's, no footballers, Motorsport was no. 1! The Co-operation with lazzarini and his mechanic Angelo was very good, we also used to have a private relationship with each other, that's how I learned to drink wine and learn to eat olives and raw fava beans, also we used to go In the workshop, there was a very large bottle of wine under the workbench, every morning at an hour or 10 someone came in from the factory with us and then wine was drank, all from the same glass, and I never got them that glass See Wash! It was really a paradise on earth, but unfortunately, in October, the money was up and we had to find another job. It was the best year of my life!

  • Jan de Vries de meest succesvolle Nederlander in de 50cc klasse.

    Jan de Vries is zonder twijfel de meest succesvolle Nederlandse motorcoureur uit de lichte klasse. In totaal won hij 14 keer een GP en pakte twee keer, in 1971 en 1973, de wereldtitel. Naast zijn successen als coureur was Jan ook een kundig monteur en toen hij aan het einde van 1973 besloot zijn helm aan de wilgen te hangen werd hij monteur binnen het van Veen Racing team. Omdat Jan stopte met racen werd Henk van Kessel als rijder aangesteld. Henk verzorgde het rijwielgedeelte en Jan zorgde dat het 50cc Kreidler motortje goed liep. Dat Jan zijn vak als monteur goed verstond bleek aan het einde van het seizoen wel, want Henk werd wereldkampioen zonder dat hij ook maar 1 keer uitviel met mechanische pech. Een jaar later werd de 50cc van Veen Kreidler verhuurt aan de Spanjaard Angel Nieto en ook Nieto werd zonder mechanische tegenslag wereldkampioen op de door Jan de Vries onderhouden Kreidler. In 1974 en 1975 beet iedereen zijn tanden stuk op de door Jan de Vries geprepareerde van Veen Kreidler. Pas in 1976 toen van Veen zich terugtrok uit de GP Wegrace konden andere merken en rijders weer om de titel strijden.

    Jan kijkt tevreden terug op de racerij en zijn periode bij van Veen

    Jan zit rustig naast mij op de bank en laat alles nog eens de revue passeren. Bij van Veen voelde ik mij thuis zegt Jan en ik had er veel vrijheid. Er werd veel geëxperimenteerd in de van Veen stal en tal van uitlaten werden in elkaar gelast. Iets langer, iets korter of soms een iets andere vorm maar het was moeilijk om het bestaande concept te verbeteren. 1 ding veranderen levert vaak verlies van het vermogen op vertelt Jan, maar dezelfde verandering in combinatie met andere bewerkingen kan soms zo maar een half pk opleveren vervolgt Jan. Jan was trouw aan de van Veen stal en dat werd beloond met twee Wereldtitels voor hem zelf en twee Wereldtitels met Henk van Kessel en Angel Nieto. Waar andere rijders afhaakten omdat ze niet genoeg verdienden of omdat ze het niet met de heer van Veen eens waren over het feit dat ze zich dan 100% op de 50cc klasse moesten richten daar bleef Jan zijn stal trouw. Jan was meer dan tevreden. Andere Nederlandse rijders moesten altijd alles uit eigen zak betalen zegt Jan en ik reed voor niets en kreeg voor de zaterdag en zondag wanneer er gereden moest worden ook nog salaris uitbetaald. Natuurlijk vingen wij niet het loon wat Nieto bij een grote fabriek als Derbi verdiende, maar we werden wel netjes betaald.

    De techniek leeft nog steeds bij Jan.

    Jan is nu allang met pensioen en 1 van de eerste dingen die hij deed toen hij bij huis was dat was een Stihl viertaktmotortje in zijn Kreidler bromfiets bouwen. Ondanks dat Jan een groot Kreidler fan is is hij ook erg onder de indruk van het eenvoudig Stihl motortje wat voor bladblazers wordt gebruikt. Samen met Jaap Voskamp werd er een Kreidler carter uitgefreesd en zo kon het Stihl Motortje met verlengde tap zo met de tap in het Kreidler carter geschoven worden. Toen alles goed paste werd er een constructie gemaakt om het Stihl motortje aan het Kreidler carter vast te bouten. Alles is dusdanig gemonteerd dat wanneer de bekende Kreidlerkappen zijn gemonteerd er niet te zien is dat hier een Stihl motortje onder verborgen zit. Pas wanneer de Stihl-Kreidler gestart wordt hoort je dat er geen tweetakt maar een viertakt draait.

    Jan geniet van het leven

    Nu Jan met pensioen is geniet hij van het leven en zo is hij vaak bij Classic Evenementen terug te vinden. Niet als fanatiek coureur maar als een rustige demorijder. Samen met zijn vrouw Rommy is hij net terug uit Dijon en het is duidelijk zichtbaar dat hij van dit evenement heeft genoten. Jan kijkt ook uit naar de Dutch TT van 2018 want als de MotoGP is afgelopen is Jan daar 1 van de rijders die met hun racers van vroeger ter ere van Paul Lodewijkx een rondje rijden. Het is dit jaar namelijk 50 jaar geleden dat Paul Lodewijkx de TT van Assen in de klasse 50cc op zijn naam wist te schrijven.

    Aan het einde van de dag gaan mijn vrouw en ik samen met Jan en Rommy uit eten bij van der Valk in Purmerend en ook hier is duidelijk zichtbaar dat Jan en Rommy van het goede leven houden. Met zorg wordt het juiste menu gekozen en als we na het eten nog even lekker napraten dan doen we dat onder het genot van een jonge jenever en een rosé voor de dames.

  • Jan De Vries the most successful dutchman in the 50 cc class.

    Jan De Vries is without doubt the most successful Dutch motorcycle racer from the light class. He won a grand prix in 14, and took the world championship twice in 1971 and 1973 In addition to his successes as a driver, Jan was also a skilled mechanic and when he decided to hang his helmet at the end of 1973 he became a mechanic within the van veen racing team. Since Jan stopped racing, Henk Van Kessel was appointed as a rider. Henk took care of the engine and jan made sure that the 50 cc kreidler motor was running well. That Jan's job as a mechanic was well understood at the end of the season, because henk became world champion without even losing 1 times with mechanical bad luck. A year later, the 50 cc of veen kreidler was leased to the Spaniard Angel Nieto and also nieto became world champion on the kreidler maintained by Jan De Vries. In 1974 and 1975, everyone bit his teeth on the by prepared prepared by Jan De Vries. It was not until 1976 when van veen withdrew from the grand prix motorcycle race that other brands and riders were able to compete for the title.

    Jan looks happy back on the racing and his period at van veen

    Jan is sitting right next to me on the couch and let it all go through again. At Van Veen, I felt at home, Jan and I had a lot of freedom. A lot of experiments were carried out in the van veen stable and many of them were welded together. A little longer, something shorter or sometimes a slightly different form but it was difficult to improve the existing concept. 1 thing change often delivers loss of ability on tells jan, but the same change in combination with other edits can sometimes be so only a Half-horsepower continues jan. Jan was loyal to the van veen stable and was rewarded with two world titles for him himself and two world titles with Henk Van Kessel and angel nieto. Where other riders bolted because they did not deserve enough or because they did not agree with Mr Van Veen about the fact that they had to focus 100 % on the 50 cc class there, Jan's stable remained faithful. Jan was more than satisfied. Other Dutch riders always had to pay everything out of their own pocket says jan and I drove for nothing and got to pay for the Saturday and Sunday when there had to be driven. Of course, we did not catch the wages that nieto deserved at a large factory like derbi, but we were paid properly.

    The technique still lives with Jan.

    Jan is already retired and 1 of the first things he did when he was at home that was building a stihl viertaktmotortje in his kreidler moped. Although Jan is a big kreidler fan, he is also very impressed by the simple stihl motor used for leaf. Together with jaap voskamp, there was a kreidler carter milled, and so the stihl motor with extended tap could be pushed with the tap in the Kreidler Carter. When everything fit well, a construction was made to bolt the stihl motor to the Kreidler Carter. Everything is mounted in such a way that when the well-known kreidlerkappen are mounted there is no evidence that there is a stihl motor hidden under it. Only when the Stihl-Kreidler is started will you hear that there is no two-stroke but a four-stroke.

    Jan enjoy life

    Now that jan is retired, he is enjoying life and he is often found at classic events. Not as a fanatical driver, but as a quiet demorijder. Together with his wife rommy he has just returned from Dijon and it is clearly visible that he enjoyed this event. Jan is also looking forward to the Dutch TT of 2018 because when the motogp is over, Jan there is 1 of the riders who ride with their racers from earlier in honor of Paul Lodewijkx. It is this year 50 years since paul lodewijkx managed to write the TT of assen in the class 50 cc on his name.

    At the end of the day, my wife and I are going to dinner with jan and rommy at van der valk in purmerend and also here is clearly visible that jan and rommy love the good life. With Care, the right menu will be chosen, and if after dinner we will have a nice chat, we will do it under the pleasure of a young gin and a rosé for the ladies.